همیشه باید کسی باشد که معنی سه نقطه های آخر جمله هایت را بفهمد!
که بغض هایت را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد!
که وقتی صدایت لرزید بفهمد!
که اگر سکوت کردی بفهمد!
که اگر بهانه گیر شدی بفهمد!
که اگر حرفهای بی معنی زدی بفهمد!
بفهمد که درد داری ...
که زندگی درد دارد ...
بفهمد که دلگیری ...
اگر نه همه ی این ها که بزرگترینش خود زندگی است به درد نمی خورد .
این مطلب اینقدر قشنگ بود که توی وبلاگ گذاشتم قبل از من توی وبلاگ دل نوشته های من منتشر شده بود